17 grudnia na naszym parafialnym cmentarzu odbyła się uroczystość ustawienia pamiątkowych tabliczek przy grobach powstańców wielkopolskich i żołnierzy Wojska Polskiego. Niedzielne uroczystości z okazji 99. rocznicy wybuchu powstania wielkopolskiego rozpoczęła Msza święta. Uczestniczyli w niej rodziny powstańców i żołnierzy, władze samorządowe i mieszkańcy. Po Mszy świętej odczytano biogramy uhonorowanych powstańców  żołnierzy Wojska Polskiego. Następnie na miejscowym cmentarzu ustawiono okolicznościowe tabliczki przy grobach sześciu osób: Jana Szymańskiego, Jana Nowickiego, Teodora Raszewskiego, Jana Cichockiego, Stanisława Nowaka, Stanisława Horyńskiego. Tablice zostały ustawione przez rodziny, Gminę Kościan i Koło Przyjaciół Muzeum Broni Pancernej w  Poznaniu.

Uhonorowani powstańcy i żołnierze to:

    Jan Szymański ur. 24.06.1896 roku w Jasieniu, zm. 13.06.1974 roku. Powstaniec Wielkopolski, żołnierz Wojsk Wielkopolskich. Syn Wojciecha i Marii. Brał czynny udział w powstaniu wielkopolskim. 08.01.1919 roku dołączył do kompanii kościańskiej, pod dowództwem por. Sikory, z którą walczył pod Lipnem i Górką Duchowną, później pod Boguszynem i Krzyckiem Wielkim. Po zakończeniu powstania przydzielony do 6. pułku Strzelców Wielkopolskich. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Zwolniony do rezerwy w 1920 roku. Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym.

    Jan Nowicki ur. 08.05.1889 roku w Zadorach, zm. 23.09.1977 roku. Powstaniec Wielkopolski. W trakcie I wojny światowej walczył w armii niemieckiej, pod Verdun. W 1918 roku wrócił z frontu zachodniego i dołączył do oddziałów powstańczych. Brał udział w walkach pod Bojanowem, Rawiczem i Lesznem.

  Teodor Raszewski ur. 11.10.1892 roku w Jasieniu, zm. 29.06.1919 roku w Nakle n. Notecią. Powstaniec Wielkopolski, rotmistrz 1. Pułku Ułanów Wielkopolskich. Syn Gustawa Raszewskiego herbu Grzymała i Teodory z domu Moszczyńskiej. W trakcie pierwszej wojny światowej służył w wojsku niemieckim. Po wybuchu powstania wielkopolskiego dołączył do kompanii czempińskiej, skąd został przeniesiony i mianowany dowódcą 4. szwadronu 1. Pułku Ułanów Wielkopolskich (15. Pułk Ułanów Poznańskich). 29.06.1919 roku oddziały 4. szwadronu, poruszając się wzdłuż szosy w rejonie Osieka nad Notecią, zostały zaatakowane przez niemieckie wojsko. Rotmistrz Raszewski, chcąc zająć dogodniejsze miejsce do obserwacji linii przeciwnika, wraz z kilkoma żołnierzami dostał się pod silny ogień karabinów maszynowych, od którego poległ. W wyniku ostrzału nie udało się wyewakuować ciała dowódcy, które przejęły wojska przeciwnika. Dopiero po pertraktacjach Niemcy wydali ciała dwóch poległych żołnierzy, w tym Teodora Raszewskiego, w zamian za obietnicę wydania ciał dwóch poległych wyższych oficerów niemieckich i kaucję wysokości 20 000 marek. Ciało dowódcy przewieziono do Poznania a następnie do Oborzysk Starych, gdzie złożono je w grobowcu rodzinnym.

    Jan Cichocki ur. 11.1.1896 roku w Nowych Oborzyskach, zm. 30.4.1969 roku. Powstaniec Wielkopolski, żołnierz Wojsk Wielkopolskich. Syn Franciszka i Marianny z domu Gumpert. W wieku 16 lat podjął pracę jako kolejarz. W 1916 roku został powołany do wojska niemieckiego. Walczył na froncie zachodnim we Francji, pod Verdun. Brał czynny udział w Powstaniu Wielkopolskim od 11.1.1919 roku w Kompani Kościańskiej pod dowództwem Stefana Maya. Brał udział w potyczkach pod Miejska Górką i Żakowem. Walczył  w okolicach Leszna, Wolsztyna, Zbąszynia oraz pod Bydgoszczą. Po zakończeniu powstania wielkopolskiego przydzielony do 6. Pułku Strzelców Wielkopolskich w stopniu kaprala. Od 1920 roku uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej, walczył w okolicach Kijowa i Berdyczowa. Od 1921 do 1939 roku pracował w PKP. W czasie II wojny światowej został przymusowo skierowany do pracy w niemieckim pociągu roboczym w okolicach Leningradu, skąd kilka razy próbował uciekać do Polski. Po wojnie aż do emerytury pracował w PKP jako zawiadowca odcinka w Drezdenku. Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym.

    Jakub Błaszczyk urodził się w 1900 r. Brał udział w powstaniu wielkopolskim. Po zwycięskim boju, kilka miesięcy później, w 1920 r. wraz ze swoimi towarzyszami broni walczył pod Toruniem przeciwko bolszewikom.W 1959 r. pracował jako koniuszy,  a w 1967 r. został przewodniczącym spółdzielni rolniczej w Starych Oborzyskach. Miał dwoje dzieci. Zmarł śmiercią naturalną w Kościanie w 1984.

   Stanisław Nowak urodził 05.11.1899 roku w Betkowie, gm. Czempiń, zm. 26.9.1970 roku w Betkowie. Powstaniec Wielkopolski, żołnierz Wojsk Wielkopolskich. Syn Andrzeja i Weroniki z domu Wojciechowskiej. Przed I Wojną Światową ukończył szkołę powszechną. Przymusowo został wcielony do armii niemieckiej. W grudniu 1918 roku przystąpił do powstania wielkopolskiego, w składzie grupy Leszno. Wcielony do Wojska Polskiego, brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej jako sanitariusz. W 1923 roku zawarł związek małżeński z Marianną z d. Kapała. Z początkiem 1924 roku, z uwagi na duże bezrobocie w Polsce, wyjechał do Francji i podjął pracę w kopalni węgla. Na emigracji przyszła na świat trójka dzieci: Stanisława (1924 rok), Maurycy (1926 rok), Józef (1927 rok). W 1936 roku wrócił do Polski, by objąć gospodarstwo po rodzicach w Betkowie. Rok później umarła jego żona. W 1939 roku zawarł kolejny związek małżeński, z Marią z d. Nowacką. W czasie okupacji mieszkali w Betkowie, gdzie urodziła się trójka dzieci: Helena (1940 rok), Bronisława (1942 rok), Mirosława (1943 rok). W 1948 roku kolejny raz owdowiał. W 1952 roku po raz trzeci zawarł związek małżeński z Marianną z d. Konieczną.

     Stanisław Horyński urodził się 7 maja 1909 r. w Jaskółkach, gdzie spędził dzieciństwo. Później rodzina przeniosła się do Wolkowa. Z tego miejsca wyrusza na wojnę. Zostaje powołany w 1939 r. do Poznania. Po przegranej kampanii wrześniowej przedostaje się do Francji, a później do Anglii. Tam służy w Dywizjonie Myśliwskim 309, w plutonie magazynowym w stopniu kaprala, jako obsługa naziemna, numer ewidencyjny 792607. Po zakończeniu wojny w 1945 r. przedostaje się do Belgii, gdzie przebywa dwa lata  u zaprzyjaźnionej belgijskiej rodziny. Do Polski, do Wolkowa wraca w 1947 r. Bojąc się prześladowania władz komunistycznych w Polsce, przenosi się wraz z rodziną na Ziemie Odzyskane, do Torzymia, gdzie pracuje na początku w tartaku. Później zostaje zatrudniony w Sanatorium Przeciwgruźliczym w Torzymiu - jako ogrodnik. Sanatorium to istnieje do dnia dzisiejszego. W 1961 r. wraca do Wielkopolski. Zamieszkuje z żoną, synem i córką w Jasieniu jako ogrodnik w spółdzielni. Doczekuje tu emerytury. Umiera 9 października 1977 r. i zostaje pochowany na cmentarzu parafialnym w Starych Oborzyskach.

CZEŚĆ I CHWAŁA BOHATEROM!

         Po uroczystym przemarszu z cmentarza parafialnego do szkoły, w samo południe przy  rozpoczęły się pokazy grup rekonstrukcyjnych. Można było wysłuchać prelekcję i obejrzeć pokaz walki kawalerzysty oraz rekonstrukcję ataku polskich powstańców na pruski posterunek z 1918 r. Czynna była także strzelnica Stowarzyszenia Kościańskiej Rezerwy Skautowej. Uczestnicy uroczystości na zakończenie zostali poczęstowani wojskową grochówką. Wydarzenie zorganizowane w Starych Oborzyskach było piękną lekcją patriotyczną, podczas której okazaliśmy wdzięczność naszym Bohaterom.